Ustawa o broni i amunicji dopuszcza dwa rodzaje uprawnień na podstawie których osoby cywilne mogą dysponować bronią palną (oczywiście oprócz koncesji). Są to albo pozwolenia na posiadanie broni, albo dopuszczenia do posiadania broni. Określenia brzmią bardzo podobnie, gdzie w takim razie tkwią najważniejsze różnice? Najpierw skupimy się na pozwoleniu na posiadanie broni.
Pozwolenie:
-
Wydaje się osobom fizycznym
-
Umożliwia wnioskodawcy posiadania własnej, prywatnej broni przechowywanej w domu.
-
Broń i amunicję zakupuje się osobiscie na podstawie odpowiednich zaświadczeń uprawniających do nabycia.
-
Posiadając przy sobie broń musimy jednocześnie posiadać legitymację posiadacza broni do której wpisane są wszystkie sztuki jakie posiadamy
Pozwolenie na broń jest zatem zezwoleniem osobie fizycznej na posiadanie i dysponowanie prywatnie okresloną ilością broni palnej określonego rodzaju.
Dopuszczenie do posiadania:
-
Wydaje się osobom fizycznym
-
Umożliwia wnioskodawcy używanie broni palnej udostępnionej mu przez podmiot posiadający tzw. pozwolenie obiektowe.
-
Używanie następuje tylko podczas pełnienia określonych obowiązków służbowych lub innych wyznaczonych zadań.
-
Broń jest własnością podmiotu na podstawie wydanego świadectwa broni (tzw. pozwolenia na broń na okaziciela)
-
Broń przechowywana jest w magazynie broni należącym do podmiotu
-
Przy posiadaniu przy sobie broni, należy mieć przy sobie legitymację osoby dopuszczonej do posiadania broni (gdzie wpisane są rodzaje broni, którymi możemy dysponować) oraz świadectwo konkretnej broni.
Zgodnie z powyższym dopuszczenie uprawnia do używania broni należącej do danego podmiotu w określonym czasie. Po zakończeniu wyznaczonych zadań broń każdorazowo zdaje się do magazynu. Nie możemy na podstawie dopuszczenia zakupić broni ani amunicji bez zgody właściciela broni czyli podmiotu na który wydano świadectwo.
Przykłady? Pracownicy ochrony wykonujący obowiązki służbowe, strzelcy sportowi pożyczający broń będącą własnością klubu strzeleckiego na czas zawodów itd.